Խոշորացույցով նայիր քո քաղաքին
Եթե նայեմ խոշորացույցով քաղաքին, ապա վատ կտեսնեմ ամենինչ: Քանի որ մարդիկ աղտոտում են քաղաքը, փողոց և ուրիշ այլ տեղեր: Չեն պահում կարգապահության օրենքները:
Մի բանով էլ մարդկանց խղճում եմ իրենց ֆինասնական խնդիրների համար, որովհետև արդեն խեղտում են մարդկանց այդ խնդիրները: Խոշարցույցով եթե նայեմ քաղաքս, ապա կտեսնեմ լիք մանրեր, որը մարդկանց մեջ են, մարդկանց մեջ կան մանրեր, նրանք շատ ննջած են, որովհետև քաղաքի մեջ կյանքը փչվել է: Մարդկանց մեջ չկա հետաքրքություն, ինձ թվում է որ քաղաքը մեռնում է, և օդ չկա:
Աշուն
Ուզում եմ երգեմ, դեղին աշնան մեղմ բույրի հետ: Աշնան հետ երգելիս, զգում եմ աշնան ոգին: Սիրում եմ գեղեցիկ աշուն: Կպատմեմ իմ և աշնան երգը և մեր զգացմունքը կկիսեմ ձեզ հետ: Այգում նստած էի տերևների վրա, և սկսեցի երգել-երգել: Ես երգում էի, իսկ աշնան տերևները երաժտություն ստեղծում: Հիմա ուզում եմ, իմ և աշնան զգացմունքի մասին պատմեմ: Ինձ շատ հարազատ է, նա իմ ընտանիքն է, ես ուզում եմ մի փոքր անկեղծ լինեմ աշնան հետ, և ձեր հետ: Աշնան չէս կարող չսիրել իր հիանալի տրամադրությամբ, իր վառ և դեղին գույներով: Ուզում եմ, որ իմ զգացմունքը աշնան հետ, տամ նաև ձեզ:
Բնության հետ զրուցելիս
Ես և բնությունը շատ լավ հարաբերություների մեջ էնք: Նա գիտի, որ ես չէմ աղտոտել նրան: Ես նրա հետ խոսելիս ասում եմ գունավոր բնություն, որովհետև նա գարնանը բուրվում-ողողվում է կանաչով, ամռանը՝ արևի շողերով, աշնանը՝ լի տերևներով, ձմռանը՝ ճերմակ ձյունով:
Իմ ուղեղն է իմ առաջնորդը
Իմ առաջնորը դա իմ ուղեղն , որովհետև նա է ինձ հրամայում, թե ինչ գորցողություն անեմ, վերջապես նրա օգնությամբ եմ ես քայլեր կատարում : Ես պատկերացնում եմ, երբ իմ ուղեղը դառնա ջուր, ես անիմաստ կլինեմ ու ոչ կլինեմ սկիզբ, ոչ էլ վերջ: Իհարկե մայրիկիս խորհուրդներնել եմ լսում, բայց լսած անում եմ: Ու նաև շատ քչերը ունեն ուղեղ: Ես իմ ուղեղով եմ սովորում, և իմ ուղեղին էլ օգնում է գլուխս, որ փակվի:
Ձոն հայրենիքս
Իմ հայրենիք Հայաստանն է, գեղեցիկ է Երևանը, իր տուֆակերտ շենքերով: Շուրջս կանաչ պարտեզներ են, ախորժելի ցայտաղբյուրներով հիանում եմ ես, մասիս սարով, արագածով: Հայաստանի համեղ մրգերը աշխարում հայտնի են, ոչ մի տեղ չէս գտնի: Անառիկ է մեր սահմանը, խիզաղ ու քաջ մարտիկներով:
Մի նեղացրեք ինձ, որովհետև աշխարհում կպակասի… Մի նեղացրեք ինձ, որովհետև աշխարհում կպակասի մի շատ ուրախ աղջիկ՝ես: Հաա հա կատակեցի…. Եթե ինձ նեղացնում են սկսում եմ ավելորդ բաներ խոսել նրա մասին, նեռվայնանում եմ ու սկսում եմ ինձ վատ պահել դասի ժամանակ, կամ փողոցում, քայլում եմ խոտերի,ծաղիկների վրա, բայց հետո մտածում թե ինչու ինձ նեղացրեց Ա՜խխ ինչ էյ արել….Մի նեղացրեք ինձ, որովհետև աշխարհում կպակասի մի երջանիկ աղջիկ, և ով ինձ նեղացնում է ես կառավարում եմ, ու ինձ պաշտպանում եմ, բայց էլի հոգուս մեջ է մնում նրա բառերը թե ոնց էր ինձ նեղացնում: Սիրտս զնգում է Լսում՝ եմ սրտիս զնգոցը, վառ կարմիր վարդերի բույրը, ծիտիկների ծլվլոցը: Զանգակը հնչում է, բոլորը հավաքվում են ու սկսում կրակոտ երգեր երգեն: Լսում՝ եմ սրտիս բաբախում և ուզում խաղաղություն: Ապրում՝ եմ գունագեղ երազներով:
Հրաժեշտը ցա՞վ է անվերջ, թե Հրաժեշտը լինում է զարմանալի և կասկածելի: Հրաժեշտը մեծ ցավ է, երբ իմանում ես, որ ամենասիրելի չորս տարվա ուսուցչուհիտ գնացել է այս երկրից, և ինչ զարմանք է մոտտ առաջացել, ինչես ինձ մոտ իմ ուսուցչուհին՝ընկեր Արուսյակը գնացել է ուրիշ երկիր, ես զարմացած էի և մինչև հիմա կարոտում եմ իմ իսկական ուսուցչին:Այնպիսի ընկերներ և հարազատներ ունեմ, որ շատ հեռու են, բայց իմ սրտում են և կարոտում եմ նրանց: Հրաժեշտը վիշտ է,……կարոտ և օր էլ կգա, որ ես էլ հրաժեշտ կտամ իմ դպրոցին:
Իմ բարձրունքերը
Ես բարձրուքները հախթահարում եմ մայրիկիս հետ: Ես ուզում եմ աշխատել դերասանական ճանապարով գնալ, և ինչ էլ, որ հախթահարում եմ դժվարություներով եմ անցնում:Եթե ուզում եմ ես բարձրունքների անցնել պետք է, ինչ որ մեկի հետ խորդակցել, ու նաև կարող է այդ մարդը քո հախթանակի համար քեզ հետ ուրախանա: Մայրիկս՝ միշտ ինձ օգնում է դժվարություների մեջ, բայց մայրս չի թողնում, որ նա որոշի, թե ինչով եմ զբաղվելու, ինչ ոլորտում, դա թողնում է իմ վրա, իմ կարծիքին: Դժվարություներ լինում են ճանապարներում, իսկ այդ իմ դերասանական ոլորտը, նաև ինձ կհասունացնի, իմ նոր կերպարը կլինի իմ շրջապատը կփոխվի, և շատ հաջողություների կհասնեմ:
Ամանոր է, ամեն ինչ նոր է... Ամանոր է, ամեն ինչ նոր է, նորովի ու մաքուր: Ամանոր է, ամեն ինչ նոր է, որովհետև ամեն տարի մի բան կյանքումտ փողվում է, և նորանում ավելի հետաքրքիր ու միքիչ էլ արկածային, բայց դե նոր է ամանորին: Ինչպես գիտեք Իսպանիաում հին տարվա իրերը դուրս են նետում, որպիսզի ամանորին նորերը ձեռք բերելու հնարավորություն ընձեռնի, և իմ կարծիքով Հայաստանում նույնպես այդպես էնք նշում, բայց հին իրերը դուրս չէնք նետում, երևի որ նորերը չնձեռնենք գոնե հինը լինի: Ամանոր է, էլի ամենինչ նոր է…
Ես տոնածառ եմ
Ես տոնածառ եմ, որովհետև միշտ լույսերով եմ իմ ամենախենթության ժամերին: Ու մի մտածեք, որ եթե չէմ տեսնում թե ով է ամանորին, ձեր նվերը դնում տոնածառի տակ ուրեմն վատ ընկեր եմ: Ես մի միջին չափի տոնածառ եմ, որ ամեն վարկյան փողվում դառնում է, նեռվայնացատ, նվնվալով տոնածառ, ու ամենակարևոր հաջողութան տոնածառ: Ես հատուկ եմ բոլորի համար, և ոչոք չի ունենա ինձ նման տոնածառ, որովհետև շատ-շատ թանկ կվճարեք ինձ համար:
Բնության ոգին
Բնության ոգին կարծես թե մի տեսարան լինի, որտեղ միայն դու ես ու բնությունը: Երբ մենակ եմ լինում բնության մեջ, զգում եմ սրտիս մեջ մի անցուդարձ: Առվակի ջրի ձայնը, հեզ ծաղիկների բույրը, համը, հոտը, տերևների խշխշոցը: Ընտանիքի հետ բնության մեջ, ոնցոր լինեմ <<Գնտնված երազի մեջ>>:Հեռվից առվակի ձայնը լսելուց կարծում ես, թե երջանկության դեմքն է: Ինձ շատ է օգնում բնության շունչը, կարծես թե մտնում եմ նոր կյանք:
Իմ գրադարանի մասին
Ես Թագուհին եմ, սովորում եմ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրում, յոթերորդ դասարան եմ: Բնավորությունս շատ տարբեր է բոլորից:Փոքր ժամանակ միշտ երազել եմ ունենամ գրադարան, և լիքը գրքեր, որ նվիրեմ հարազատներիս: Մայրիկս միշտ երեկոյան ինձ համար Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթներից էր կարդում:Պապիկս՝ միշտ ինձ ասում էր, որ երբ մեծանաս կլինես ուսուցչուհի, որ բոլոր երեխաներին նվիրես գրքեր, ու միշտ նրանք կարդան: Տանը ունեմ փոքր գրադարան: Պապիկս ինձ ամենօր տալիս է արկածային գրքեր, որ կարդամ ավելին իմանամ: Նաև օգտվելեմ մեր դպրոցի գրադարանից գրքեր եմ վերցրել: Ահ՜ա և ես բացեցի իմ սեփական գրադարանը, որը կպահեմ խնամքով:Սիրում եմ շատ Ավետիք Իսահակյանի պատմվածքները կարդալ, նաև Ջենսոմինոյի ակածները, փոքրիկ Իշխանը, որովհետև այդ պատմվածքների մեջ շատ մեծ իմաստ կար: Հարցերի դեպքերում՝ Իմ գրադարանի հեղինակը՝ես շաբաթը երեք կամ երկու անգամ նյութ կտեղադրեմ, եթե հարցեր լինեն կարող էք mail-ով նամակ գրեք, սա իմ mail-ի հասցեն է՝ taguhi-m@mskh.am: Ես կփորձեմ ձեր հարցերին պարզ պատասխանել:Դե ինչ սա իմ բլոգն է`http://taguhibest.blogspot.com/ ավելի մանրամասն շուտով by: Պատկերացրու քո վաղվա աշխարհը — ի՞նչ կցանկանաս, որ այնտեղ չլինի — ինչու՞: Իսկ փոխարենը ի՞նչ (ինչե՞ր) լինի: Իմ պատկերացրած աշխարը շատ ուրիշ է, ես կցանկանայ որ իմ աշխարում, լիներ բոլորի համար լավ, միմյանց հետ հոգատար լինեին, մեր շենքեր կառուցեին ավելի գեղեցիկ: Իմ աշխարում լինեին շատ-շատ ցայտաղբյուրներ, բնությունը մեծ լիներ իր տեսարժան վայրերով, այն ամենինչ լիներ իմ աշխարում այնպես, որ բոլորը համաձայն լիներին իմ հետ: Վագոններ Բոլորը նստում են փափուկ, վագոներ, որովհետև գիտեն, որ ապահով է, այսինքն այն վագոնում, որ գիդես հանգիստ կգնաս, հանգիստ հետ կգաս:
Պատուհանից նայելիս մտածում էս, որ նրանց համար այդ թեթև խաղը շատ դժար է, բայց երբ դու մոտիկից ես նայում, նրանց հետ խաղում ես ու հասկանում ես, որ ամենինչ չէ, որ հեշտ ու թեթև է:Այսինքն այդ իրադարձությանը մասնակցում էնք և տեսնում թե ով ինչ է անում, ինչպես մտածում էր Լեոնիդ Ենգիբարյանը: Գիրքը համեմատում եմ...... Ես համեմատում եմ գիրքը մեծ տիզերքի, և այդ տիեզերքում շատ զանազան գրքեր կան, որովհետև գրքերը ինձ համար մեծ էն ինչպես տիեզերքը:Չարենցը իր գրքերը նմանեցնում էր արևին, քանի որ այդ գրքերը նրա համար լույսի շող էր, և երբ կարդում էր գրքերը նրան տաքացնում էր՝ ինչպես արևը:
Եղջերուի մահը Եղջերուի մահը պատմվածքը, խորիմաստ ուներ, անտառի հետ կապված: Ինձ համար այդքան էլ հետաքրքիր չէր, եթե ես լինեյ հեղինակի տեղը նոր կյանք կտայ այդ եղջերուին, որովհետեև շատ խեղճ էր, և որսորդը շատ սրամիտ գտնվեց և սպանեց կենդանուն: Ես այս պատմվածքից հասկացա, որ պետք չէ այդքան չար լինել այն էլ կենդանու հետ: Կյանքը դաժան գտնվեց կենդանու հանդեպ, բայց նրա կյանքի րոպեներին նա հիշեց իր երեխաներին: Կենդանուն և մարդուն համեմատելիս կարող եմ ասել, որ կենդանին ավելի բարի է, քանի որ որսորդը միայն մտածում է իր սնունդի, մսի մասին, իսկ կենդանին ոչինչ չի կարող անել:
Գեղեցիկ Ես գեղեցիկ այլ ոչ թե միայն արտաքին եմ կարևորում այլ, նաև ուղեղը, որովհետև մենք անում էնք քայլեր ուղեղով, և վերջապես մենք էլ պետք է գեղեցիկ պահենք մեր ուղեղը, այսինքն քանի որ նա մեր մարմնում է գտնվում նա մի մասինկ է այլ ուրիշ օրինակ՝մեր դեմքը պահում էնք մաքուր, այնպես որ պետք է ուղեղն էլ պահել, բայց սա կլինի փոխաբերական իմաստով մենք պետք է ամուր լինենք, որպիսզի չքանդվի այն ամենը ինչ ունենք գլխում: Ներում եմ, ուրեմն թու՞յլ եմ… Երբ ներում ես մարդուն, մտածում է, որ թույլ ես, և նա ոգևորվում է: Ես չէմ սիրում, որ մարդուն ներում ես, որովհետև մյուս անգամ այդիկ սխալ կանի, և այդ ժամանակ այլ կներես այլ կզգաս, որ թուլացել ես: Ինձ մոտել է շատ-շատ եղել այդպիսի դեպքերները, ներում ես ու քաջությունտ գնում է մի կողմ-լավ չի՞ լինի, եթե գրես պակասում է կամ կորչում է: Լռություն, բայց ոչ կատարյալ խաղաղություն.
Լռություն, բայց ոչ կատարյալ խաղաղություն, նշանակում է, որ օրինակ այգում լռություն է, բայց խաղաղություն չէ, որովհետև բնությունից ձայն չի գալիս- Անշարժություն, բայց ոչ մահ, այսինքն՝ ծաղիկները չէն շարժվում, բայց նրանք չէն մահանում են- այսինքն՝ բուրում են, չէ՞… դրա համար էլ մահացած չեն:
Եթե նայեմ խոշորացույցով քաղաքին, ապա վատ կտեսնեմ ամենինչ: Քանի որ մարդիկ աղտոտում են քաղաքը, փողոց և ուրիշ այլ տեղեր: Չեն պահում կարգապահության օրենքները:
Մի բանով էլ մարդկանց խղճում եմ իրենց ֆինասնական խնդիրների համար, որովհետև արդեն խեղտում են մարդկանց այդ խնդիրները: Խոշարցույցով եթե նայեմ քաղաքս, ապա կտեսնեմ լիք մանրեր, որը մարդկանց մեջ են, մարդկանց մեջ կան մանրեր, նրանք շատ ննջած են, որովհետև քաղաքի մեջ կյանքը փչվել է: Մարդկանց մեջ չկա հետաքրքություն, ինձ թվում է որ քաղաքը մեռնում է, և օդ չկա:
Աշուն
Ուզում եմ երգեմ, դեղին աշնան մեղմ բույրի հետ: Աշնան հետ երգելիս, զգում եմ աշնան ոգին: Սիրում եմ գեղեցիկ աշուն: Կպատմեմ իմ և աշնան երգը և մեր զգացմունքը կկիսեմ ձեզ հետ: Այգում նստած էի տերևների վրա, և սկսեցի երգել-երգել: Ես երգում էի, իսկ աշնան տերևները երաժտություն ստեղծում: Հիմա ուզում եմ, իմ և աշնան զգացմունքի մասին պատմեմ: Ինձ շատ հարազատ է, նա իմ ընտանիքն է, ես ուզում եմ մի փոքր անկեղծ լինեմ աշնան հետ, և ձեր հետ: Աշնան չէս կարող չսիրել իր հիանալի տրամադրությամբ, իր վառ և դեղին գույներով: Ուզում եմ, որ իմ զգացմունքը աշնան հետ, տամ նաև ձեզ:
Բնության հետ զրուցելիս
Ես և բնությունը շատ լավ հարաբերություների մեջ էնք: Նա գիտի, որ ես չէմ աղտոտել նրան: Ես նրա հետ խոսելիս ասում եմ գունավոր բնություն, որովհետև նա գարնանը բուրվում-ողողվում է կանաչով, ամռանը՝ արևի շողերով, աշնանը՝ լի տերևներով, ձմռանը՝ ճերմակ ձյունով:
Իմ ուղեղն է իմ առաջնորդը
Իմ առաջնորը դա իմ ուղեղն , որովհետև նա է ինձ հրամայում, թե ինչ գորցողություն անեմ, վերջապես նրա օգնությամբ եմ ես քայլեր կատարում : Ես պատկերացնում եմ, երբ իմ ուղեղը դառնա ջուր, ես անիմաստ կլինեմ ու ոչ կլինեմ սկիզբ, ոչ էլ վերջ: Իհարկե մայրիկիս խորհուրդներնել եմ լսում, բայց լսած անում եմ: Ու նաև շատ քչերը ունեն ուղեղ: Ես իմ ուղեղով եմ սովորում, և իմ ուղեղին էլ օգնում է գլուխս, որ փակվի:
Ձոն հայրենիքս
Իմ հայրենիք Հայաստանն է, գեղեցիկ է Երևանը, իր տուֆակերտ շենքերով: Շուրջս կանաչ պարտեզներ են, ախորժելի ցայտաղբյուրներով հիանում եմ ես, մասիս սարով, արագածով: Հայաստանի համեղ մրգերը աշխարում հայտնի են, ոչ մի տեղ չէս գտնի: Անառիկ է մեր սահմանը, խիզաղ ու քաջ մարտիկներով:
Մի նեղացրեք ինձ, որովհետև աշխարհում կպակասի… Մի նեղացրեք ինձ, որովհետև աշխարհում կպակասի մի շատ ուրախ աղջիկ՝ես: Հաա հա կատակեցի…. Եթե ինձ նեղացնում են սկսում եմ ավելորդ բաներ խոսել նրա մասին, նեռվայնանում եմ ու սկսում եմ ինձ վատ պահել դասի ժամանակ, կամ փողոցում, քայլում եմ խոտերի,ծաղիկների վրա, բայց հետո մտածում թե ինչու ինձ նեղացրեց Ա՜խխ ինչ էյ արել….Մի նեղացրեք ինձ, որովհետև աշխարհում կպակասի մի երջանիկ աղջիկ, և ով ինձ նեղացնում է ես կառավարում եմ, ու ինձ պաշտպանում եմ, բայց էլի հոգուս մեջ է մնում նրա բառերը թե ոնց էր ինձ նեղացնում: Սիրտս զնգում է Լսում՝ եմ սրտիս զնգոցը, վառ կարմիր վարդերի բույրը, ծիտիկների ծլվլոցը: Զանգակը հնչում է, բոլորը հավաքվում են ու սկսում կրակոտ երգեր երգեն: Լսում՝ եմ սրտիս բաբախում և ուզում խաղաղություն: Ապրում՝ եմ գունագեղ երազներով:
Հրաժեշտը ցա՞վ է անվերջ, թե Հրաժեշտը լինում է զարմանալի և կասկածելի: Հրաժեշտը մեծ ցավ է, երբ իմանում ես, որ ամենասիրելի չորս տարվա ուսուցչուհիտ գնացել է այս երկրից, և ինչ զարմանք է մոտտ առաջացել, ինչես ինձ մոտ իմ ուսուցչուհին՝ընկեր Արուսյակը գնացել է ուրիշ երկիր, ես զարմացած էի և մինչև հիմա կարոտում եմ իմ իսկական ուսուցչին:Այնպիսի ընկերներ և հարազատներ ունեմ, որ շատ հեռու են, բայց իմ սրտում են և կարոտում եմ նրանց: Հրաժեշտը վիշտ է,……կարոտ և օր էլ կգա, որ ես էլ հրաժեշտ կտամ իմ դպրոցին:
Իմ բարձրունքերը
Ես բարձրուքները հախթահարում եմ մայրիկիս հետ: Ես ուզում եմ աշխատել դերասանական ճանապարով գնալ, և ինչ էլ, որ հախթահարում եմ դժվարություներով եմ անցնում:Եթե ուզում եմ ես բարձրունքների անցնել պետք է, ինչ որ մեկի հետ խորդակցել, ու նաև կարող է այդ մարդը քո հախթանակի համար քեզ հետ ուրախանա: Մայրիկս՝ միշտ ինձ օգնում է դժվարություների մեջ, բայց մայրս չի թողնում, որ նա որոշի, թե ինչով եմ զբաղվելու, ինչ ոլորտում, դա թողնում է իմ վրա, իմ կարծիքին: Դժվարություներ լինում են ճանապարներում, իսկ այդ իմ դերասանական ոլորտը, նաև ինձ կհասունացնի, իմ նոր կերպարը կլինի իմ շրջապատը կփոխվի, և շատ հաջողություների կհասնեմ:
Ամանոր է, ամեն ինչ նոր է... Ամանոր է, ամեն ինչ նոր է, նորովի ու մաքուր: Ամանոր է, ամեն ինչ նոր է, որովհետև ամեն տարի մի բան կյանքումտ փողվում է, և նորանում ավելի հետաքրքիր ու միքիչ էլ արկածային, բայց դե նոր է ամանորին: Ինչպես գիտեք Իսպանիաում հին տարվա իրերը դուրս են նետում, որպիսզի ամանորին նորերը ձեռք բերելու հնարավորություն ընձեռնի, և իմ կարծիքով Հայաստանում նույնպես այդպես էնք նշում, բայց հին իրերը դուրս չէնք նետում, երևի որ նորերը չնձեռնենք գոնե հինը լինի: Ամանոր է, էլի ամենինչ նոր է…
Ես տոնածառ եմ
Ես տոնածառ եմ, որովհետև միշտ լույսերով եմ իմ ամենախենթության ժամերին: Ու մի մտածեք, որ եթե չէմ տեսնում թե ով է ամանորին, ձեր նվերը դնում տոնածառի տակ ուրեմն վատ ընկեր եմ: Ես մի միջին չափի տոնածառ եմ, որ ամեն վարկյան փողվում դառնում է, նեռվայնացատ, նվնվալով տոնածառ, ու ամենակարևոր հաջողութան տոնածառ: Ես հատուկ եմ բոլորի համար, և ոչոք չի ունենա ինձ նման տոնածառ, որովհետև շատ-շատ թանկ կվճարեք ինձ համար:
Բնության ոգին
Բնության ոգին կարծես թե մի տեսարան լինի, որտեղ միայն դու ես ու բնությունը: Երբ մենակ եմ լինում բնության մեջ, զգում եմ սրտիս մեջ մի անցուդարձ: Առվակի ջրի ձայնը, հեզ ծաղիկների բույրը, համը, հոտը, տերևների խշխշոցը: Ընտանիքի հետ բնության մեջ, ոնցոր լինեմ <<Գնտնված երազի մեջ>>:Հեռվից առվակի ձայնը լսելուց կարծում ես, թե երջանկության դեմքն է: Ինձ շատ է օգնում բնության շունչը, կարծես թե մտնում եմ նոր կյանք:
Իմ գրադարանի մասին
Ես Թագուհին եմ, սովորում եմ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրում, յոթերորդ դասարան եմ: Բնավորությունս շատ տարբեր է բոլորից:Փոքր ժամանակ միշտ երազել եմ ունենամ գրադարան, և լիքը գրքեր, որ նվիրեմ հարազատներիս: Մայրիկս միշտ երեկոյան ինձ համար Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթներից էր կարդում:Պապիկս՝ միշտ ինձ ասում էր, որ երբ մեծանաս կլինես ուսուցչուհի, որ բոլոր երեխաներին նվիրես գրքեր, ու միշտ նրանք կարդան: Տանը ունեմ փոքր գրադարան: Պապիկս ինձ ամենօր տալիս է արկածային գրքեր, որ կարդամ ավելին իմանամ: Նաև օգտվելեմ մեր դպրոցի գրադարանից գրքեր եմ վերցրել: Ահ՜ա և ես բացեցի իմ սեփական գրադարանը, որը կպահեմ խնամքով:Սիրում եմ շատ Ավետիք Իսահակյանի պատմվածքները կարդալ, նաև Ջենսոմինոյի ակածները, փոքրիկ Իշխանը, որովհետև այդ պատմվածքների մեջ շատ մեծ իմաստ կար: Հարցերի դեպքերում՝ Իմ գրադարանի հեղինակը՝ես շաբաթը երեք կամ երկու անգամ նյութ կտեղադրեմ, եթե հարցեր լինեն կարող էք mail-ով նամակ գրեք, սա իմ mail-ի հասցեն է՝ taguhi-m@mskh.am: Ես կփորձեմ ձեր հարցերին պարզ պատասխանել:Դե ինչ սա իմ բլոգն է`http://taguhibest.blogspot.com/ ավելի մանրամասն շուտով by: Պատկերացրու քո վաղվա աշխարհը — ի՞նչ կցանկանաս, որ այնտեղ չլինի — ինչու՞: Իսկ փոխարենը ի՞նչ (ինչե՞ր) լինի: Իմ պատկերացրած աշխարը շատ ուրիշ է, ես կցանկանայ որ իմ աշխարում, լիներ բոլորի համար լավ, միմյանց հետ հոգատար լինեին, մեր շենքեր կառուցեին ավելի գեղեցիկ: Իմ աշխարում լինեին շատ-շատ ցայտաղբյուրներ, բնությունը մեծ լիներ իր տեսարժան վայրերով, այն ամենինչ լիներ իմ աշխարում այնպես, որ բոլորը համաձայն լիներին իմ հետ: Վագոններ Բոլորը նստում են փափուկ, վագոներ, որովհետև գիտեն, որ ապահով է, այսինքն այն վագոնում, որ գիդես հանգիստ կգնաս, հանգիստ հետ կգաս:
Պատուհանից նայելիս մտածում էս, որ նրանց համար այդ թեթև խաղը շատ դժար է, բայց երբ դու մոտիկից ես նայում, նրանց հետ խաղում ես ու հասկանում ես, որ ամենինչ չէ, որ հեշտ ու թեթև է:Այսինքն այդ իրադարձությանը մասնակցում էնք և տեսնում թե ով ինչ է անում, ինչպես մտածում էր Լեոնիդ Ենգիբարյանը: Գիրքը համեմատում եմ...... Ես համեմատում եմ գիրքը մեծ տիզերքի, և այդ տիեզերքում շատ զանազան գրքեր կան, որովհետև գրքերը ինձ համար մեծ էն ինչպես տիեզերքը:Չարենցը իր գրքերը նմանեցնում էր արևին, քանի որ այդ գրքերը նրա համար լույսի շող էր, և երբ կարդում էր գրքերը նրան տաքացնում էր՝ ինչպես արևը:
Եղջերուի մահը Եղջերուի մահը պատմվածքը, խորիմաստ ուներ, անտառի հետ կապված: Ինձ համար այդքան էլ հետաքրքիր չէր, եթե ես լինեյ հեղինակի տեղը նոր կյանք կտայ այդ եղջերուին, որովհետեև շատ խեղճ էր, և որսորդը շատ սրամիտ գտնվեց և սպանեց կենդանուն: Ես այս պատմվածքից հասկացա, որ պետք չէ այդքան չար լինել այն էլ կենդանու հետ: Կյանքը դաժան գտնվեց կենդանու հանդեպ, բայց նրա կյանքի րոպեներին նա հիշեց իր երեխաներին: Կենդանուն և մարդուն համեմատելիս կարող եմ ասել, որ կենդանին ավելի բարի է, քանի որ որսորդը միայն մտածում է իր սնունդի, մսի մասին, իսկ կենդանին ոչինչ չի կարող անել:
Գեղեցիկ Ես գեղեցիկ այլ ոչ թե միայն արտաքին եմ կարևորում այլ, նաև ուղեղը, որովհետև մենք անում էնք քայլեր ուղեղով, և վերջապես մենք էլ պետք է գեղեցիկ պահենք մեր ուղեղը, այսինքն քանի որ նա մեր մարմնում է գտնվում նա մի մասինկ է այլ ուրիշ օրինակ՝մեր դեմքը պահում էնք մաքուր, այնպես որ պետք է ուղեղն էլ պահել, բայց սա կլինի փոխաբերական իմաստով մենք պետք է ամուր լինենք, որպիսզի չքանդվի այն ամենը ինչ ունենք գլխում: Ներում եմ, ուրեմն թու՞յլ եմ… Երբ ներում ես մարդուն, մտածում է, որ թույլ ես, և նա ոգևորվում է: Ես չէմ սիրում, որ մարդուն ներում ես, որովհետև մյուս անգամ այդիկ սխալ կանի, և այդ ժամանակ այլ կներես այլ կզգաս, որ թուլացել ես: Ինձ մոտել է շատ-շատ եղել այդպիսի դեպքերները, ներում ես ու քաջությունտ գնում է մի կողմ-լավ չի՞ լինի, եթե գրես պակասում է կամ կորչում է: Լռություն, բայց ոչ կատարյալ խաղաղություն.
Լռություն, բայց ոչ կատարյալ խաղաղություն, նշանակում է, որ օրինակ այգում լռություն է, բայց խաղաղություն չէ, որովհետև բնությունից ձայն չի գալիս- Անշարժություն, բայց ոչ մահ, այսինքն՝ ծաղիկները չէն շարժվում, բայց նրանք չէն մահանում են- այսինքն՝ բուրում են, չէ՞… դրա համար էլ մահացած չեն:
Комментариев нет:
Отправить комментарий