среда, 7 июня 2017 г.

Վերլուծություն

Մենք կարդացինք Նարե Ղալամքարյանի հոդվածը: Ապրիլի 23-ին պետք է կայանար հայտնի «SOAD» խմբի համերգը հանրապետության հրապարակում: Նարեն որոշել էր գնալ համերգի, սակայն նա մենակ էր գնալու համերգին: Առավոտյան Նարեն պետք է հանդիպեր իր ընկերների հետ: Նրան խաղեր էին խաղում, խոսում-ծիծաղում: Խաղը երբ ավարտվեց Նարեն և Դիաննան հաղթեցին և դուրս եկան: Դիաննան որոշեց, որ նա էլ կգնա համերգին: Արդեն հասել են հրապարակ ժամը անցնում են ստուգումը: Արդեն ժամը վեց անց կես էր, յոթն էր, յոթ անց կես, ութը: Դիաննան ասում էր, որ համերգը սկսվում է անց տասնհինգ, իսկ Նարեն անց կես:Ութ անց երեսունհինգ սկսվեց համերգը: Անձրև էր գալիս: Էմոցիաները շատ-շատ էին: Նարեն շատ ոգևորված էր: Մնացել էր մեկ երգ, չնայած նրան, որ անձրև էր գալիս, նրանք ամբողջովին թաց էին, Նարեն ցանկանում էր, որ համերգը շարունակվի: Արդեն վերջին երգն էր..... համերգը վերջացավ: Նարեն ցանկանում էր տուն գնալ, քանի որ նկատել էր, որ Դիաննան մրսում էր: Նարեն տանն էր թեյ էր խմում և արդեն իրեն լավ էր զգում: Գիշերվա ժամը երեքն էր, սակայն Նարեն չէր կարողանում քնել, քանի որ համերգից մնացած էմոցիաները թույլ չէին տալիս: Նարեն քնեց:
Վերլուծեցին՝Թագուհի Միրզոյանը և Էլեն Ջանոյանը

Комментариев нет:

Отправить комментарий