воскресенье, 8 февраля 2015 г.
Վահան Տերյան
Մթնշաղ բանաստեղծությունը շատ գեղեցիկ էր կարդացվում:
Բյուր մարդոց մեջ բանաստեղծությունը գորշ գույներով էր, իրա ամեն տողը:
Մոռանալ ամենինչ բանաստեղծությունը շատ սուր զգացողություն էր, և շատ էր ցանկանում Տերյանը մոռանալ, նրա համար դա շատ թանկ էր:
Գարունը նուրբ էր, վառ գույներով, կարծես թե գարունը բացվեր:
Հրաժեշտը ամենահուզիչ բանաստեղծությունն էր և խորիմաստ տխրություն կար
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий