Ձևն ու հոգին վերլուծություն
Մարդիկ առաջինը նայում են դերասանի, անծանոթի, գրողի, ձեևերը, գեղեցկությունը, ճանաչվածությունը, կարծում եմ ինչքան ճանաչված ես լինում այնքան վատն ես հոգով, շատերը այդպիսին են, քանի որ բարձրացնում են քթները ու ասում.
-Տե`սեք ես հայտնի գրող եմ, բայց ում է դա պետք եթե հոգով ու սիրով գրող չես: Գեղեցիկ ես չեմ հասկանում `մարմնով, ես հասկանում եմ հոգին: Եթե մարդու հոգին կեխտ է, բայց արտաքինը գեղեցիկ, կապուտաչյա, պաշտոնյա մեր հայերը շփվում են իրենց հետ, ես չեմ հասկանում հայերի այդ անիմաստ բնավորությունը, և չեր էլ հասկանում Թումանյանը: Մարդ` առաջին բառից ես չեմ հասկանում մարդու մարմին, քիթ, ականջ այլ մարդու հոգին, ճիշտ է նաև պետք է գոնե արտաքինով էլ գեղեցիկ քո չափով գեղեցիկ լինես:
Դառնացած ժողովուրդ վերլուծություն
Մարդիկ դառնացել են, միմյանց նախանձելու համար: Նույնիսկ երեխաները, երեխաների մոտ ավելի շատ է այդ դառնացածությունը, քանի որ մեկը-մեկին, ջիջիլ կամ լոմկա են քցում, ու գիտեք ինչով անարժեք իրերով, օրինակ` հեռախոսս, տանս շքեղությունը, հագուստներիս գինը: Մյուսի վշտի ու տխրության համար մենք ուրախանում ենք, բայց չե որ մի օր այդ վիշտը տոմսի պես կգա կհասնի մեզ, և դիմացինդ կծաղրի քեզ, ինչպես, որ դու էիր ուրախանում իր տխրության համար: Մարդիկ դառնացել էին պատերազմի ժամանակ, թուրքերի վրա, նույնպես թուրքերը, բայց չեմ ուզում կռիվ լինի, պատերազմ, ուզում եմ մեր հայրենիքը ինքներս կառուցենք, և լինենք միասին, ուժեղ:
Անկեղծ չենք վերլուծություն
Թումանյանը անկեղծությունը շատ էր ուզում ետ գալ, և իրոք ես էլ եմ ուզում, և կարոտել եմ շատ: Սիրում եմ Թումանյանի այս խոսքը`Դերասանությունը գեղեցիկ է բեմի վրա, ուր խաղում են, բայց նա գարշելի է կյանքի մեջ, ուր ապրում են: Ներկա պահին շուրջ բոլոր մարդիկ դիմակներով են, ամեն ժամ `, ամեն վարկյան` ամեն օր` ամեն ամիս`…….., նույնիսկ ես)): Ես էլ եմ դիմակով, ասեմ ինչու՞, ես դպրոցում լրիվ ուրիշ տեսակ Թագուհին եմ, թե խոսքս`, թե ծիծաղս`, թե չարությունս`, իսկ տանը ավելի համեստ եմ, բարի, տանը շատ լուրջ եմ ինձ պահում, դա անկախ ինձանից է ստացվում: Անծանոթ և ծանոթ մարդիկ, շատ նախանձ, չար, գոռոզ, խանդոտ մարդիկ են, իրոք: Մոտավորապես վերջերս, ես գնում էի երթուղայինով պարապունքի, երթուղայինի վարորդը` պապիկը մի փոքր վատ էր լսում, մի աղջիկ վարորդին ասեց.
-Կանգառում կկանգնեք- շատ կամաց, ես կասեի խոսեց մտքի մեջ:
Պապիկը չլսեց նրան, աղջիկը գոռաց վարորդի վրա, թե ինչու կանգառում չկանգներից, ոչ գումար վճարեց`, իսկ երբ երթուղայինից դուրս եկավ դուռը այնպես գմփացրեց` փակեց որ պապիկը ասեց.
- Ա~յ են սովետի ժամանակվա մարդիկ, իսկ հիմա` մեծին հարգել է չունեն, բոլորը չարացել են: Էս~ ինչ երկիրա դառել էհ~:
Комментариев нет:
Отправить комментарий