среда, 7 июня 2017 г.

Աղասի Այվազյան (վերլուծություն)

<<Եկեղեցի>>
Այս պատմվածքում կային երկու հերոս մեկը` Հավատացյալը, իսկ մյուսը անհավատ, մաթեմատիկոս, նրանք մանկության ընկերներ էին: Ընկերները միշտ գնում էին եկեղեցի մոմ վառելու և աղոթելու նպատակով, մի օր երբ նրանք գնացին եկեղեցի մոմ վառելու ժամանակ հավատացյալի մոմը հանգչեց, իսկ մաթեմատիկոսինը շարունակեց վառվել: Ասում են, երբ մոմը հանգչում է նշանակում է, որ Աստծու կողմից չի ընդունվել: Առաջի հայացքից մտածում ենք, թե անարդար է քանի որ նա հավատում է իսկ ընկերը ոչ, բայց երբ երկար ենք մտածում հասկանալի է դառնում, որ այս պատմվածքը ավելի խորն է: Աստծու համար ավելի ընդունելի էր, որ անհավատը իր ընկերոջ կողքին լինելու համար գնում էր մի վայր ուր չէր ուզում, իսկ հավատացյալը գնում էր եկեղեցի, որ աղոթքի միջոցով արտահայտեր իր ձևական վիճակը:

Комментариев нет:

Отправить комментарий